Vergeving

Vergeving - Zien, Doorzien en Loslaten - de drie stappen van vergeving.

Wat is vergeving niet? - Vergeven is niet tolereren. Het heeft niets te maken met door de vingers zien van verkeerd gedrag. Integendeel: vergeven zal je juist helpen om je grenzen helder te stellen en je behoeften duidelijk te communiceren.

Vergeven is niet goedpraten. Goedpraten is eigenlijk een subtiele manier van ontkennen wat er is gebeurd. Ach, hij heeft een nare jeugd gehad . Met het aandragen van verzachtende omstandigheden voor het gedrag van de ander, verhinder je juist dat je kunt vergeven.

Vergeven doe je niet uit een superioriteitsgevoel - grootsheid, nog uit inferioriteit -kleinheid. Als je iemand vergeeft omdat je medelijden met hem hebt, jezelf beter voelt of je zelf boven hem of haar voet staan, of omdat je hem of haar dom vindt, verwar je vergeving met arrogantie en veroordeling. Zo ook als een ander vergeeft omdat je jezelf als dom, naïef of schuldig bestempeld.

Vergeven is óók niet de lieve vrede bewaren. De zaak sussen, ruzies de kop indrukken, is niet de weg naar vergeving. Wie niet wil kijken naar wat er onder de oppervlakte borrelt, kan ook niet beginnen met vergeven.

Vergeven is ook niet vergeten. In werkelijkheid onthouden we natuurlijk prima wat er is gebeurd. Vergeten kan wel het resultaat zijn van een effectief vergevingsproces.

Vergeven is iets anders dan verzoenen, ook al kan dat een mooie uitkomst zijn. Ook iemand die is overleden, onbereikbaar is, of die je niet kent, kun je vergeven.

~ Willem Glaudemans ~

Tijdens een vergevingssessie werk je onder mijn begeleiding aan het loslaten van je oordelen, verwachtingen, schuld en zaken die je gevangen houden?

Deze vorm van Vergeving is niet gericht op daderschap, maar op dat wat er ín jou is achtergebleven na gebeurtenissen. Het is géén extern gebaar, geen "ik sta boven jou" of "ik spreek jou vrij".

Vergeving is een innerlijk proces dat zich richt op onze oordelen, de pijn, verdriet, woede, angst, de teleurstelling en de schuld die nu in jou leven, wanneer iets ook heeft plaatsgevonden. Vergeven gaat niet om te vergeten wat er gebeurd is, maar om jezelf te bevrijden van wat je bent gaan geloven door die gebeurtenis, soms is vergeten wel een een bijkomstigheid als vergeving effectief is.

We vergeven niet de goedpraten wat er is gebeurd, vergeven is niet vergoelijken, niet de lieve vrede bewaren, mantel der liefde, de zaak sussen... al dat is niet de weg naar vergeving. We vergeven de betekenis en het verhaal dat we eraan zijn gaan verbinden.

Recyclen van gedachten over het verleden

Je kunt het verleden niet veranderen, en toch is dat iets wat we jarenlang proberen te bewerkstelligen door niet te vergeven. Het heeft daarom ook vaak grote invloed op hoe een gebeurtenis de dag van vandaag in jou leeft. Er blijft hoop op een "beter verleden". De ander komt met excuses, bekent schuld, of je wenst met heel je hart dat je ooit linksaf was gegaan terwijl je rechtsaf bent gegaan terwijl die keuze grote gevolgen had. Of je hebt nooit "nee" gezegd met grote gevolgen en waardoor je schuld op je bent gaan nemen, die niet van jou is.

Soms blijven dezelfde gedachten terugkomen: verdriet, wrok, schuld, schaamte, verzet. Niet omdat jij dat graag wilt, herhalen, herkauwen en recyclen van gedachten is menselijk.

Het ego lijkt je te beschermen door alert te blijven op pijn, maar houdt je daardoor juist gevangen in dezelfde cirkel. Elke herhaling van de ervaring bevestigt het verhaal en zet het vaster: in je hoofd, in je lijf, in je zenuwstelsel tot je er mee lijkt te versmelten.

Vergeving biedt hier nieuwe mogelijkheden naar een nieuwe weg. Niet door goed te praten, niet door te vergeten, maar door ruimte te maken voor je Zelf,

Wat vergeving werkelijk is

Vergeving is niet naar buiten gericht.
Vergeving is een beweging naar binnen:

terugnemen van projecties en oordelen die je op de ander of op jezelf hebt gelegd
het beeld dat je van de ander of jezelf maakte, leren herkennen als een constructie van je eigen geest
bewust loslaten wat je in het hier en nu vasthoudt in een verleden dat al lang niet meer plaatsvindt
ruimte maken om opnieuw te leren kijken kijken, zonder het oude verhaal als filter

We reageren zelden op de ander zoals die werkelijk is. We reageren op het innerlijkbeeld van de ander: een interpretatie, een conclusie, een verhaal, een oordeel. Als we dat beeld herhalen, bespreken of bevestiging zoeken en vinden, wordt onze interpretatie vanzelf "waar".

Vergeven is het opheffen van dat beeld. Het is het terugnemen van wat van jou is, zodat je opnieuw kunt zien.

Traditionele vergeving vs. innerlijke vergeving

Binnen veel kerkelijke tradities wordt vergeving gezien als iets dat macht geeft:
Ik sta boven jou, ik beoordeel jou als schuldig, en vanuit die positie schenk ik jou vergeving. Dat lijkt heilig, maar houdt hiërarchie juist in stand. Het is vergeving als troon, geen vergeving als bevrijding - het bevestigd de positie van daderschap en slachtofferschap enkel meer.

In deze niet traditionele vorm, gaat vergeving 180 graden de andere kant op. Het geeft kans op werkelijke innerlijke genezing, heelheid en corrigeren van gedachten en overtuigingen:

Niet de dader staat centraal, maar de denkgeest staat centraal
Niet de schuld van de ander, maar het oordeel in jou over de situatie staat centraal
Niet macht, maar waarnemingscorrectie staat centraal

In dat licht betekent vergeven:

niet dat iemand vrijuit gaat
wel dat jij ophoudt jezelf gevangen te houden in een situatie die niet meer bestaat
niet dat jij boven de ander staat
wel dat niemand meer onder iemand hoeft te staan

Vergeven is dus niet:

tolereren of sussen
goedpraten wat niet klopte
sterker of wijzer willen lijken dan de ander
slachtofferschap romantiseren
vergeten wat er gebeurd is
jezelf dwingen "verder te gaan"

Vergeven is ook niet hetzelfde als verzoenen, dan blijf je met dezelfde pijn lopen, maar "accepteer je die pijn".
Je kunt iemand vergeven die overleden is, onbereikbaar is of niet meewerkt.
Je hebt de ander niet nodig om te kunnen helen.
Dit is een proces dat in jou gebeurt.

Waarom vergeving weerstand oproept

Angst dat je de gebeurtenis of de ander plotseling goedkeurt
Vergeven betekent niet dat het oké was; het betekent dat je de last niet meer draagt.
Verlies van controle
Wrok voelt soms als bescherming. Boosheid als pantser.
De wond is nog open
Vergeving kan pas wanneer erkenning vooraf ging.
Je hebt nooit excuses ontvangen
Vergeving is een innerlijk proces, onafhankelijk van de ander.
Angst om weer te voelen
Gemis, liefde, rouw – soms is dat spannender dan boos blijven.
Identiteit in pijn
Als je loslaat wie je was in het verhaal, moet je opnieuw worden wie je ten diepste onveranderd bent. Dat kan heel spannend zijn.

Hoe ik hierin met je werk

Niet eindeloos praten over het verleden. Wel onderzoeken wat het verhaal in jou heeft bewerkstelligd.
Niet vanuit wilskracht "loslaten". Wel ruimte maken om opnieuw te kijken.

Je boekt een afspraak van 3 uur, waarvan we minimaal 2 uur benutten. Je betaald enkel de gebruikte tijd, vanaf 2 uur dus.

Vergeving begint met twee bewegingen:

Erkennen wat je werkelijk denkt en voelt (zonder censuur)
Bereidheid/ keuze/wilsbesluit om iets anders te gaan zien dan het verhaal dat je vasthoudt

Het daadwerkelijke keerpunt komt van dieper in jou: ziel, Hoger Zelf, Heilige Geest, innerlijke leiding — kies het woord dat klopt. Het ego kan niet vergeven; het kan wel erkend worden. En pas dan ontstaat ruimte voor wat groter is dan wijzelf.

Vergeving als proces

Het is geen truc, geen techniek, geen prestatie.
Het is een proces dat door je heen werkt.

Het is een schoonmaak.
Een ontmanteling van schuld.
Een terugkeer naar waarheid.
Terugkeer naar Liefde
Een bevrijding van binnenuit.

Vergeving begint met een keuze, een wilsbesluit en bereidheid om je kwestie anders te willen zien. Het is iets om blij om te zijn en een pad van ont-schuldigen.